ชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพแห่งประเทศไทย ชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพแห่งประเทศไทย
น้าเอ็มจักรยานแม่บ้านในตำนาน
โดย : ปริญญา ชาวสมุน
เอ็ม V-Team หรือ ปราโมทย์ เลิศลำยอง ควบจักรยานแม่บ้านสีชมพูเกาะกลุ่มจักรยานราคาแพงในหลายต่อหลายทริป
เรียกเสียงฮือฮาได้ไม่น้อยเลยสำหรับภาพหนุ่มตัวเล็กร่างบางควบจักรยานแม่บ้านสีชมพูเกาะกลุ่มจักรยานราคาแพงในหลายต่อหลายทริป ซึ่งแต่ละทริปที่เขาปรากฏตัวมีระยะทางไม่น้อยกว่าร้อยกิโลเมตรเลย จนกระทั่งบางคนขนานนามเขาว่า ‘น้าเอ็มจักรยานแม่บ้านในตำนาน’
เอ็ม V-Team หรือ ปราโมทย์ เลิศลำยอง ชายหนุ่มวัย 32ปี คืออดีตพนักงานออฟฟิศที่ลาออกจากงานมาทำธุรกิจส่วนตัว… นั่นไม่ใช่สาระสำคัญอะไร แต่นั่นก็คือจุดเริ่มต้นของตำนานสองล้อที่กลายเป็น ‘ไอดอล’ ของนักปั่นหลายต่อหลายคน
นับตั้งแต่กระทู้ในเว็บไซต์พันทิปหัวข้อ ‘ปั่นจักรยานแม่บ้าน 159 km. ไปซื้อข้าวหลามหนองมน’ ทำให้สมาชิกเว็บไซต์ดังแห่ชื่นชมกันมากมาย จนกระทั่งภาพที่ เอ็ม V-Team ร่วมออกทริปสุดโหดหลายทริปจนนับไม่ถ้วน อย่างล่าสุดคืองาน Audax 300 BRM รอบเขาใหญ่ ที่แม้กระทั่งนักปั่นที่ใช้จักรยานราคาแพงระยับบางคนก็ไปไม่ถึงดวงดาว ทว่า ตำนานก็คือตำนาน เอ็ม V-Team ปั่นจักรยานแม่บ้านคันเก่าราคาถูกแสนถูก ไร้ซึ่งเกียร์ทดแรง เข้าวินตามเวลาที่กำหนดอย่างสบายๆ
บอกก่อนเลยว่าเขาไม่ใช่ยอดมนุษย์ที่มีพลังพิเศษจากต่างดาว เขาไม่ใช่นักกีฬาระดับโลกเจ้าของสถิติโลก แต่เขาคือคนธรรมดาที่มีหัวใจไม่ธรรมดา…เท่านั้นเอง
ปั่นจักรยานมานานแค่ไหนแล้ว?
ก็ตั้งแต่เด็กครับ ปั่นครั้งแรกประมาณสิบขวบได้ เริ่มหัด แต่ตอนเด็กก็ไม่ได้ปั่นมาก จนกระทั่งประมาณ ม.ปลาย ย้ายบ้านไปอยู่ในหมู่บ้านที่อยู่ลึกจากถนนใหญ่ประมาณกิโลนึง เราก็เลยต้องปั่นจักรยานมาหน้าปากซอยเพื่อที่จะต่อรถเมล์ ก็ทำอย่างนี้อยู่หลายปีเหมือนกัน พอทำงานก็ไม่ได้ปั่นเลย ขับรถไปกลับ ไปกลับแต่ประมาณช่วงหกเจ็ดปีหลังที่ออกจากงานแล้วมาทำธุรกิจส่วนตัวที่บ้าน ทีนี้เราต้องส่งของไปรษณีย์ทุกวัน บ้านอยู่ห่างจากไปรษณีย์แค่กิโลครึ่งครับ ก็เลยใช้จักรยานสะดวกกว่า ไปรษณีย์ที่จอดรถน้อยด้วย ก็เลยปั่นส่งของประจำ ตั้งแต่หกเจ็ดปีจนถึงทุกวันนี้
จากปั่นในชีวิตประจำวัน จู่ๆ กลายเป็นออกทริปไกลๆ ได้อย่างไร?
เมื่อประมาณต้นปีที่แล้วผมดูในเว็บพันทิป ในห้องจักรยาน เห็นเขาไปออกทริปกันร้อยโลบ้าง ไปต่างจังหวัดบ้าง ได้เห็นคนที่ชื่อน้าอาร์มเป็นสมาชิกเว็บพันทิปเห็นเขาปั่นจักรยานแม่บ้านเทอร์โบจากกรุงเทพฯไปภูเก็ต เราเห็นก็เออเราก็มีจักรยานเทอร์โบอยู่ที่บ้านเหมือนกัน ก็เลยคิดแผลงๆ คือลองออกทริปร้อยโลบ้าง เลยเอาไปปั่นดู เออ…ก็ทำได้ แต่ก็เหนื่อยเหมือนกัน เพราะเราจริงๆ ปั่นแถวบ้านไม่เกินสิบกิโล พอออกทริปร้อยกิโลก็เหนื่อยมาก ปวดก้น (หัวเราะ)
เราใช้จักรยานเก่าและคนไม่นิยมแบบนี้มีกระแสจากคนรอบข้างไหม?
ตอนนั้นในเว็บพันทิปสมาชิกชื่อน้าเล็กเขาจัดทริปในสมุทรปราการ ก็เลยลองเอาจักรยานคันนี้ไปร่วมทริปดูเพราะเป็นทริปสั้นๆ ใกล้ๆ ปั่นไปบางน้ำผึ้ง ไปปั่นก็สนุกดี สังคมจักรยานก็ดีกว่าที่คิดม้เราจะใช้รถเก่าๆ ก็ไม่มีใครว่าอะไร แต่ก็มีคนทักบ้าง ก็ไม่มีอะไรมาก ไม่ถึงกับมีใครดูถูกอะไร ถือว่าดีกว่าที่คิดไว้เยอะ
พอออกทริปก็ได้รู้จักคนมากขึ้น เขาก็จะนัดกันไปทริปนู่นทริปนี่เราก็ไป ตอนนั้นเราเริ่มออกไปกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ จนได้เจอกับน้าวี น้าวีเขาตั้งกลุ่มจักรยาน V-Team วีมีความหมายคือพวกเราครับ คือทีมของพวกเรา สมาชิกทีมก็อยู่แถวสมุทรปราการกับกรุงเทพฯ รวมตัวกันจากในเว็บพันทิปแล้วนัดกันไปออกทริปอยู่บ่อยๆ ประมาณครึ่งปีได้แล้วมั้งครับจนถึงวันนี้ ออกทุกสัปดาห์
ปกติคนที่จะมาปั่นจักรยานจะคิดว่าอุปกรณ์ต้องดี ต้องแพง?
เมื่อก่อนผมก็คิดแบบนั้นว่าจักรยานดีๆ มันควรจะต้องแพง แต่พอเราปั่นคันเก่า ปั่นไปเรื่อย มันก็ปั่นได้นะ ไม่ถึงกับเหนื่อยอะไรมากมาย
แต่ก็ต้องปรับแต่ง?
ไม่มีอะไรมากครับ ตอนที่ผมซื้อจักรยานคันแรกๆ ก็ไม่ได้มีความรู้อะไรมาก ก็ไปเดินดูที่ร้านจักรยานแถวบ้าน ก็ไม่รู้หรอกว่าจักรยานมันไซส์เล็กกว่าตัวเราเยอะ ขี่แล้วขามันงอเยอะ ปรับหลักอานขึ้นมาจนสุดแล้วก็ยังงออยู่ พอเข้าเว็บพันทิปมากๆ พอได้มีความรู้ที่สมาชิกเขาโพสท์อะไรต่างๆ เราก็รู้แล้วว่าต้องเปลี่ยนหลักอานให้ยาวขึ้นเพื่อช่วงขาเราจะได้ตามมาตรฐาน ก็เลยเปลี่ยนหลักอาน หลังจากนั้นก็เซ็ตระยะเบาะให้นั่งได้พอดี ปั่นยาวๆ จะปั่นสบายขึ้น ไม่ปวดขา เปลี่ยนเบาะใหม่เพราะเบาะเดิมมันนิ่มเกินไปกระดูกที่ก้นมันไปถึงโครงเหล็ก จริงๆ ก็ใช้มานานแล้ว ใช้มาเป็นหมื่นโล เบาะยุบหมดแล้วก็เลยต้องเปลี่ยนเป็นเบาะใหม่ อีกอย่างที่เปลี่ยนคือตะกร้าหน้า เพราะตะกร้าหน้าของเดิมเป็นพลาสติก ผมใช้บรรทุกของบ่อย ประมาณปีนึงมันก็หักแล้ว ที่ผมเปลี่ยนมาก็น่าจะเป็นตะกร้าหน้าของจักรยานแม่บ้านญี่ปุ่น เป็นสแตนเลส เขาลงขายมือสองในเว็บก็เลยซื้อมาแล้วก็เปลี่ยนเฟืองหลังให้เล็กลงสองฟัน จะทำความเร็วได้มากขึ้นหน่อย เวลาปั่นยาวๆ จะได้ไม่เหนื่อยมาก…แค่นั้นเอง
เคยมีความคิดที่อยากได้จักรยานใหม่ไหม?
จักรยานใหม่ผมก็มี คือ ทัวริ่งซื้อเมื่อกลางปีที่แล้ว ก็เอามาปั่นสลับกับคันนี้
ทริปที่ไปไกลสุด?
ถ้าไปคนเดียวคือไปจากสมุทรปราการไปหนองมน ไปกลับ 159กิโลเมตร ตอนนั้นไปซื้อข้าวหลาม (หัวเราะ) จริงๆ ผมจะปั่นเที่ยวนั่นแหละ แต่อยากให้มีจุดมุ่งหมายหน่อย มันจะได้ไม่น่าเบื่อ ไม่ใช่แค่ปั่นไปกลับเฉยๆ
จู่ๆ ทำไมคิดว่าจะไปที่นั่น?
คนปั่นจักรยานที่ปั่นมานานหลายๆ คน ส่วนมากมีความคิดว่าอยากปั่นให้มันไกลขึ้นเรื่อยๆ ดูว่าขีดจำกัดของเราไปสุดแค่ไหน ผมเริ่มแรกก็ร้อยโลมันก็เริ่มเพิ่มขึ้นๆ จนในที่สุดปั่นกลุุ่มกับทีมนี้ ล่าสุดก็สามร้อยกว่ากิโลเมตร ก่อนหน้านั้นก็มีปั่นไปบางคล้า จากสมุทรปราการก็สองร้อยกิโล
งาน Audax 307กิโลเมตร ทีแรกผมไม่คิดว่าจะไปหรอกครับ แต่ว่าเห็นป๋าโรจน์ อายุ 66ปีแล้ว เขาสมัครคนแรกของทีม ผมก็อยากตามไปถ่ายรูปป๋าโรจน์นี่แหละครับ (หัวเราะ)
พอเราใช้จักรยานถูกๆ แต่ก็มีจักรยานแพงๆ ความรู้สึกจริงๆ แตกต่างกันไหม?
จักรยานทัวริ่งที่บอก ราคาประมาณสองหมื่น ก็ช่วยให้เบาแรงกว่าคันนี้ประมาณสิบเปอร์เซ็นต์ ก็ไม่ได้แตกต่างกันเท่าไร ถึงได้ใช้คันนี้ออกทริปได้เรื่อยๆ เพราะมันไม่แตกต่างกันมาก
ใช้จักรยานแม่บ้านออกทริปได้ แปลว่าเก่งหรือเปล่า?
ไม่คิดว่าตัวเองเก่งเลยครับ แค่ไม่ค่อยมีใครทำมากกว่า แต่ที่คิดคือใครๆ ก็มาปั่นได้ทั้งนั้น มันไม่ได้ยากเกินไป และผมก็ไม่ได้ปั่นหนักหน่วงอะไร เหนื่อยก็พัก ไปเรื่อยๆ ผมปั่นเที่ยว ไม่ได้คิดจะปั่นแข่งขันใครอยู่แล้ว
สิ่งสำคัญที่สุดของการปั่นจักรยานคืออะไร?
แน่นอนว่าคือความปลอดภัย ถ้าเราอยู่ในบริเวณที่ไม่สมควรปั่นจักรยานรถราหนาแน่นก็ไม่ควรจะเสี่ยง ผมเองตอนที่ปั่นส่งของก็หาทางลัด หาทางที่หลบเลี่ยงถนนหลักจะช่วยลดความเสี่ยงได้มาก ต้องปั่นอย่างระมัดระวัง
เราอยู่ท่ามกลางคนที่อุปกรณ์พร้อม แรงพร้อม รู้สึกอย่างไร?
ไม่คิดอะไรครับ เพราะเราไม่คิดจะเปรียบเทียบกับใคร เราขี่ตามสไตล์ของเราเท่านั้นเอง ใครจะแซงเรา หรือเราจะแซงใคร ผมไม่คิดจะใส่ใจตรงนี้ เพราะเราไม่ได้คิดปั่นแข่งขัน เราปั่นออกกำลังกาย เราปั่นใช้ในชีวิตประจำวัน
มีคำแนะนำสำหรับคนที่ไม่กล้าปั่นหรือไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร?
ก่อนอื่นให้หาที่หัดปั่นที่ปลอดภัยครับ ถ้าคิดว่าตัวเองยังปั่นไม่แข็งก็ไม่ควรจะลงถนนใหญ่ ก็ควรจะหาที่ปั่นที่ปลอดภัย อย่างในสวนสาธารณะ ปั่นให้ฟิตพอและควบคุมรถให้ปลอดภัยได้ก่อนแล้วค่อยลงถนนใหญ่ ผมเป็นห่วงความปลอดภัยของนักปั่นเป็นที่สุด
ส่วนคนที่ยังคิดว่าทำไม่ได้หรอก ต้องลองครับ ต้องลอง มันต้องมีครั้งแรกครับ แล้วเราต้องไม่ฝืนตัวเอง ถ้าเริ่มไม่ไหวต้องพัก ปั่นจักรยานมันไม่มีอะไรมาก มันง่ายๆ อยากผมปั่นคันเก่าๆ ก็ปั่นได้ คนอื่นใช้รถดีกว่าผมเยอะแยะเขาก็ต้องทำได้อยู่แล้ว
ความรู้สึกตอนออกทริปเดี่ยวกับออกทริปกลุ่มแตกต่างกันไหม?
โอ๊ย ทริปกลุ่มสนุกกว่าเยอะครับ เฮฮา ทริปเดี่ยวก็ปั่นเหงาๆ แต่มันก็ดีไปคนละแบบ ทริปเดี่ยวดีตรงที่อยากพักตรงไหนก็พัก อยากจอดถ่ายรูปตรงไหนก็เรื่อยเปื่อยไปได้ ก็เหมือนเวลาเราไปเที่ยวคนเดียวกับไปเที่ยวกับครอบครัวหรือเป็นกลุ่ม คล้ายๆ กัน พอไปกับกลุ่มก็ต้องรอกัน แต่มีข้อดีคือมันสนุกสนานเฮฮากว่า
ไม่ว่าจักรยานในบ้านเราจะถูกตีตราให้เป็นกีฬา เป็นแฟชั่น เป็นเฟอร์นิเจอร์ หรือเป็นอะไรก็ตาม แต่ ‘เอ็ม V-Team’ พิสูจน์แล้วว่าจักรยานเป็นเรื่องของหัวใจล้วนๆ
จากหนังสือพิมพ์ : กรุงเทพธุรกิจ 20 กรกฎาคม 2557
Print 
PDF
