สถาบันการเดินและการจักรยานไทย ริเริ่มการนำจักรยานไปใช้เป็นหรีดงานศพเป็นครั้งแรกในไทย
ครอบครัวชาวพุทธในเมืองไทยมักจะเก็บร่างของญาติที่เสียชีวิตไว้เป็นเวลาสามถึงเจ็ดวัน และจัดงานที่วัดให้มีการสวดพระอภิธรรมอุทิศส่วนกุศลให้ผู้วายชนม์และเตือนสติญาติมิตรที่ยังมีชีวิตอยู่ให้เห็นถึงกฎเกณฑ์ที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ของชีวิต การจัดงานนี้ยังเป็นการเปิดโอกาสให้ญาติมิตรและเพื่อนร่วมงานมาแสดงความเคารพผู้วายชนม์เป็นครั้งสุดท้ายอีกด้วย ตามธรรมเนียมไทยแล้ว บุคคลและองค์กรที่เกี่ยวข้องกับผู้วายชนม์หรือญาติสนิทของเขาจะส่งหรีดมาตั้งที่งานศพ โดยหรีดเหล่านี้มักประดับด้วยดอกไม้สดสวยงามซึ่งจะทิ้งไปทั้งหมดเมื่องานเสร็จสิ้น การปฏิบัติเช่นนี้สิ้นเปลืองทรัพยากรและไม่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม คนไทยจำนวนมากขึ้นตระหนักถึงความเป็นจริงข้อนี้ และแทนที่จะส่งหรีดดอกไม้สดมาตั้งที่งานศพ พวกเขาใช้หรีดในรูปแบบใหม่ที่ทำด้วยสิ่งของที่สามารถนำไปใช้เป็นประโยชน์ในชีวิตประจำวันได้ เช่น ผ้าเช็ดตัว ผ้าห่มนอน พัดลมไฟฟ้า หรือแม้กระทั่งต้นไม้ที่ใส่มาในกระถาง ญาติผู้วายชนม์ที่เป็นผู้จัดงานสามารถนำสิ่งของเหล่านี้ถวายให้แก่พระสงฆ์ที่วัดนั้นนำไปใช้ หรือบริจาคให้บุคคลอื่นองค์กรอื่นนำไปใช้ได้
ชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพแห่งประเทศไทย / สถาบันการเดินและการจักรยานไทย ซึ่งเป็นสมาชิกองค์กรแรกในทวีปเอเชียของสหพันธ์ผู้ใช้จักรยานยุโรป (European Cyclists’ Federation) และผู้ร่วมก่อตั้งพันธมิตรการจักรยานโลก (World Cycling Alliance) มองว่าตัวเองเป็นองค์กรสิ่งแวดล้อม จึงยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะนำแนวทางใหม่ที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมนี้ไปประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติ และเนื่องจากเราเป็นองค์กรที่ส่งเสริมการใช้จักรยานในชีวิตประจำวัน ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ชมรมฯ จึงนำจักรยานมาใช้เป็นหรีดงานศพ เท่าที่เราทราบ เป็นองค์กรแรกในไทย และอาจจะในโลกด้วย ญาติของผู้วายชนม์ที่เป็นผู้จัดงานศพสามารถนำหรีดจักรยานนี้บริจาคให้วัด พระสงฆ์ บุคคลหรือองค์กรอื่นใดก็ได้นำไปใช้ประโยชน์ ชมรมฯ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าบุคคลและองค์กรอื่นที่ได้เห็นได้ทราบจะนำแนวทางนี้ไปปฏิบัติบ้าง ซึ่งจะเป็นการส่งเสริมการใช้จักรยานในชีวิตประจำวันได้อีกทางหนึ่ง
กวิน ชุติมา
กรรมการชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพแห่งประเทศไทย และกรรมการ-เหรัญญิกมูลนิธิสถาบันการเดินและการจักรยานไทย
(คำอธิบายภาพประกอบ: หรีดจักรยานที่มีเครื่องหมายของพันธมิตรการจักรยานโลกและของสถาบันการเดินและการจักรยานไทยในงานศพคุณแม่ของอาสาสมัครคนหนึ่ง)